In de tentoonstelling waren ruim veertig tekeningen, collages en gouaches van de Italiaans-Nederlandse kunstenaar te zien. De selectie was aangevuld met enkele kleinere sculpturen. Opvallend is de enorme veelzijdigheid van de werken op papier. Het oeuvre, dat verschillende decennia bestrijkt, behandelte een breed scala aan onderwerpen en is uitgevoerd in verschillende technieken en stijlen. In de foto-collages zijn bijvoorbeeld kenmerken van Pop Art zichtbaar en ook het Surrealisme vormde een belangrijke inspiratiebron voor Carasso. Carasso’s manier van werken komt voort uit een direct reageren op wat hem bezighield. Als jonge kunstenaar sloot Carasso zich aan bij de communistische partij, waarna hij in 1922 zijn geboorteland verliet onder druk van het oprukkende fascisme. Tijdens de omzwervingen die hij maakte in Europa bleef hij zich regelmatig kritisch uiten ten opzichte van de maatschappij, de kerkelijke macht of de politiek. Een selectie werken uit de jaren ‘30 vormt een uitzondering. Om een verblijfsvergunning in Nederland te krijgen werd hem verboden politiek getint werk te maken, met als resultaat dat de werken uit deze periode van een veel persoonlijkere aard zijn.