Via Parijs en Brussel belandde de in de omgeving van Turijn geboren kunstenaar Federico Antonio Carasso (1899-1969) in Amsterdam. Hij had in 1922 het fascistische Italië de rug toegekeerd. Zijn tekeningen uit zijn Brusselse tijd laten zijn politieke engagement zien. Na zijn komst in Amsterdam maakte de activist plaats voor de kunstenaar. Hij ging behoren tot de toonaangevende Nederlandse beeldhouwers van zijn generatie. Hij is echter moeilijk met hen te vergelijken. Zijn sculptuur is figuratief, maar gespeend van het impressionisme en de anekdotiek die de klassiek-moderne Nederlandse beeldhouwkunst kenmerken. Carasso abstraheerde maar hield aan de figuratie vast. In de periode dat de Nederlandse beeldhouwkunst zich verdeelde in een figuratieve en een abstracte richting, koos hij voor een eigen vlucht en heeft daarmee blijvend weten te boeien.